۲) نکته دوم آنکه، ما باید این احساس را داشته باشیم که
عصبانیت بخشی ذاتی از
خود ما نیست بلکه چیزی است در اطراف ما که اجازه ورود آن را به درونمان میدهیم. اگر ما برای لحظهای به عقب برگردیم، میتوانیم مشاهده کنیم که عصبانیت بخشی از طبیعت و هویت ما نیست.۳) نکته سوم آنکه، این نکته مهم است که به یاد آوریم زمانی که عصبانی میشویم، به آنچه خواهان آن هستیم، دست نمییابیم. اگر از شخصی عصبانی شویم، حتی اگر این عصبانیت توجیهپذیر باشد، شخص مقابل به احتمال قوی واکنش دفاعی از خود نشان میدهد. اما ممکن است با مهربانی پاسخ دهد و سپس وضعیت به حالت عادی برگردد. برای مثال، اگر در خرید از یک مغازه به طرز نادرستی درگیر عصبانیت نشویم و نظرمان را به روش مودبانه و قابل قبولی بیان کنیم، در آن صورت مغازهدار وادار میشود پاسخ منطقی به ما بدهد. اگر ما بهطرز خیلی عصبی به مسایل واکنش نشان دهیم، در این صورت اغلب مردم مایل نخواهند بود با چنین شرایطی، درست برخورد کنند. آنان احتمالا به دنبال واکنشهای محبتآمیز هستند. مساله فوق شبیه مانعی میان خودمان و شخص دیگر است.۴) نکته چهارم اینکه، اگر ما احساس میکنیم که عصبانی خواهیم شد، اولین چیزی که باید انجام دهیم، این است که سریع واکنش نشان ندهیم. کلمات قدرت فوقالعادهای دارند. اگر ما با عصبانیت صحبت کنیم، بعدها به آسانی پشیمان خواهیم شد. در این
هنگام بهتر است سعی کنیم
آرام نفس بکشیم. رییس جمهور آمریکا توماس جفرسون میگفت: «وقتی عصبانی هستید، پیش از صحبت کردن تا ۱۰ ب
شمارید و اگر خیلی عصبانی هستید، تا ۱۰۰ بشمارید.» این نصیحت عاقلانهای است زیرا اغلب تا آن زمان (اگر تا ۱۰۰ بشماریم) عصبانیت فروکش کرده است و ما قادر خواهیم بود شرایط را روشنتر ببینیم. به آرام ارائة خدمات اجتماعی...
ادامه مطلبما را در سایت ارائة خدمات اجتماعی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : honarafrinan96 بازدید : 68 تاريخ : پنجشنبه 16 تير 1401 ساعت: 1:18